El Greco

Domenikos Theotokopoulos ( Iraklion op Kreta, 1541), algemeen bekend als El Greco  (een Spaanse verbastering van het Italiaanse “Il Greco”, de “De Griek”), was een kunstschilder die voornamelijk in Spanje werkte.

Na een opleiding op Kreta in de kunst van de iconen reisde El Greco naar Rome, waar hij studeerde onder Titiaan. In 1577 emigreerde hij naar Toledo in Spanje, waar hij zijn grootste hoogte bereikte.

Hij was erg geliefd onder hoogwaardigheidsbekleders en schilderde vooral religieuze werken en portretten. De schilderijen van El Greco onderscheiden zich door de langgerekte vormen en de expressieve kleuren.

Na zijn dood werd El Greco eeuwenlang niet meer als belangrijk kunstenaar gezien. Aan het eind van de 19e eeuw ontstond echter een hernieuwde belangstelling in zijn hoogst persoonlijke expressie. El Greco bevrijdde zich van de exacte vorm, licht en kleuren van zijn onderwerpen en inspireerde kunstenaars als Pablo Picasso en Jackson Pollock in hun inspanningen de kunst te transformeren.

Zijn schilderstijl behoort tot het maniërisme, een kunststroming van de hoogrenaissance, hoewel sommige kunstcritici hem bestempelen als ‘hetzij een slechte maniërist hetzij een moderne schilder avant la lettre’.

Tot El Greco’s beroemste werken behoren Zicht op Toledo en de serie die hij maakte met portretten van de apostelen. Deze laatste serie maakte hij meerdere keren het eind van zijn leven en is te zien in het Museo El Greco in Toledo, het Prado in Madrid en in Oviedo. Een favoriet onderwerp van El Greco was bovendien de Tempelreiniging, waarvan hij in totaal vier schilderijen maakte.